Onte a presentación de «Libro dos lugares» foi un evento máxico no que a psicanálise e a filosofía flotaron entre as forzas telúricas dos alí presentes dunha forma moi natural. Ademáis de celebrar os 50 anos da emblemática librería Librouro, un espazo ben coñecido por todas e todos, reflexionouse sobre a arte, sobre a propia identidade, sobre a melancolía líquida e sobre os «non-lugares», por suposto.Para Editorial Elvira é un libro moi especial, do que estamos moi orgullosos e parécenos un agasallo en si mesmo. Un esforzo ilusionante que mereceu moito a pena, «Libro dos lugares» é un galano para todas e todos aqueles que teñan o pracer de lelo, un regalo que dignifica a nosa cultura galega e recupera grandes nomes e escenas que nos fan lembrar que somos unha cultura importante aínda que periférica.
Tanto Xina Vega como Ramón Nicolás acompañaron a Antón e ao noso editor Xabier, e expuxeron as súas certeiras análises facendo referencia á memoria sentimental, ás formas e ao sentido dunha obra chea de recunchos que forman parte da realidade da humanidade. «Antón escribe como pinta», dixo Xina e é verdad, aí está a maxia. Os seus relatos case se poden compoñer visualmente, por iso é tan sixela a súa lectura a pesar do intenso do seu contido e esas imaxes teñen o poder de quedar fixas no subconsciente. Antón Patiño é un militante da melancolía que define a súa obra como un «alegato contra o tempo» e ten todo o sentido do mundo se temos en conta que non aparecen moitas datas no libro e que é un exercicio de literatura case circular. Circular polo autobiográfico, polo íntimo e polo metafísico, sen academia e sen afectación. O «non-lugar» como un espazo mítico do confort persoal, o «des-lugar» como un punto de partida de revolución interior e de crítica capitalista. Retomar o recordo como presente e transformar a realidad, diso trata «Libro dos lugares».
